Wrażenia: Xenoblade Chronicles 3 ma bardzo mocny początek, ale nieco płaską rozgrywkę

Muszę przyznać, że nie grałem zbyt wiele w poprzednie części Xenoblade Chronicles. Wiem trochę o historii obu tytułów (zwłaszcza pierwszego, który miał najwyraźniej łączyć się z tym Xenoblade Chronicles 3), ale muszę się upierać, że niektóre z drobniejszych szczegółów są dla mnie stracone. Jasne jest również, że w tym pierwszym wrażeniu skupiam się tylko na początkowych godzinach rozgrywki. I jak każdy ważny JRPG, zarówno mechanika, jak i fabuła stopniowo się rozwijają.

Dwa narody (Keves i Agnus) są w stanie wojny i wykorzystują młodych ludzi w niekwestionowanym konflikcie, w którym obaj przeciwnicy są zawsze w, a wszystko wydaje się bez znaczenia, jeśli patrzy się na to z zewnątrz. Jedyną misją żołnierza jest życie i śmierć, a największym życzeniem, jakie mają, jest, aby osiągnąć 10 lat służby, aby uczcić ostatnią ceremonię przed królową i zniknąć ze świata z honorami bohaterów. I w tym momencie stawiamy się na miejscu Noego, jednego z członków Kevesa i nosiciela czerwonego Ostrza, takiego jak miecz Monado Xenoblade Chronicles 1. Noe, oprócz tego, że jest klasą szermierza, jest Eximios, rodzajem kapelana polowego, który gra na flecie po bitwie, aby honorowo pożegnać się zarówno z przyjaciółmi, jak i wrogami. Od dzieciństwa Lanz i Eunie zawsze z nim chodzą. Lanz ma wielkogłowy i uderza w twardą pozę, ale w rzeczywistości jest bardzo wrażliwy. Eunie z drugiej strony jest utalentowaną strzelanką z funkcjami uzdrawiania i wsparcia dystansowego.

Są częścią sił specjalnych Kevesa, a kiedy zostaje im przydzielona misja zbadania nieznanego źródła energii w strefie neutralnej dla konfliktu, odchodzą bez wahania. Od razu wiedzą, że w tej misji jest coś dziwnego, a to, co uważano za rutynową misję, kończy się konfliktem z siłami specjalnymi Agnus i trzecią grupą, która z kolei walczy z potężnymi wrogami w cieniu.

Podczas bitwy ci nieznani wrogowie zmuszają Noego i jego przyjaciół do ponownego rozważenia połączenia sił z Agnusem, którego wojownikami są druga połowa drużyny Xenoblade Chronicles 3: Mio, Taion i Sena. Mio jest klasą Zephyr, nosi okrągłe ostrza i atakuje, skupiając na nich wroga. Taion to typ taktyczny, który wykorzystuje moce oparte na eterze. A maleńka Sena może oszukiwać swoim rozmiarem, ponieważ jest klasą Ogra i jest specjalistką w atakowaniu ciężkim i ogromnym młotem. Po zrozumieniu, że ten nowy wróg jest znacznie większy, podejmują decyzję o porzuceniu różnic i połączeniu sił przeciwko nieznanej istocie. Potem dzieje się coś niesamowitego: Mio i Noah łączą się ze sobą, aby stać się istotą o imieniu Uróboros. To mnoży ich moce i sprawia, że obie postacie są zjednoczone i komplementarne. Po bitwie i kilku rewelacjach, których nie zamierzam zepsuć, sześć postaci wyjeżdża razem do nowego miejsca, gdzie chcą uzyskać odpowiedzi na swoje tajemnice. Jak widać, narracja z każdą sekundą staje się coraz bardziej skomplikowana. A wszystkie te zwroty akcji i otwarte fronty mają miejsce podczas pierwszych 3-4 godzin rozgrywki. Historia cię wciąga, zaufaj mi. Możemy już zaobserwować pewne zainteresowania nawet na płaszczyźnie romantycznej i niektóre typowe klisze japońskiej popkultury i anime, które są mile widziane, ale zagrożone zagubieniem w złożoności ogólnej narracji.

Aionios to największy i najbardziej szczegółowy świat w całej serii i już mogę to potwierdzić. Istnieje ogromna liczba scenariuszy i dużych biomów z ogromnymi obszarami pełnymi, ciekawych miejsc i ogromnej liczby obiektów czekających na odebranie. Ale prawdą jest, że trudno jest uczynić je wszystkie użytecznymi, ponieważ oprócz ich różnorodności, każdy z nich ma swój własny podtyp w zależności od jego rzadkości. Scenariusze są niezwykle duże, poziom szczegółowości czyni je pięknymi i mają bardzo inteligentny projekt. Różnorodność również przyciągnęła moją uwagę, ponieważ w zależności od tego, jaki poziom ustawisz ogólny poziom trudności gry, nawet najczęstsze mogą postawić cię na miejscu, jeśli wrogowie zgrupują się podczas walki. Każdy z ataków bohaterów specjalnych ma swój unikalny czas i tryb ładowania, a jeśli dodamy główne efekty uboczne, aby osiągnąć przewagę w bitwie, to sprawia, że walki w czasie rzeczywistym można przeżywać z intensywnością i pewną strategią, nawet jeśli chcemy używać tej samej postaci przez cały czas.

Prawda jest taka, że te wczesne części gry po prostu działają, aby rozwikłać część tła postaci i nauczyć się podstawowych punktów walki, zbierania przedmiotów i nauczyć się poruszać po mapie i wykonywać misje i sprawunki, które są typowe w japońskich grach RPG. Istnieje również wprowadzenie do ich klas i ich specjalnych umiejętności. Ważne jest, aby uczyć się i używać ich we właściwym czasie. Ale prawda jest taka, że nie widziałem niczego, co sprawiałoby, że podkreślałbym grę jako coś niezwykle wyjątkowego w tym gatunku. Oczywiście jest to subiektywny strach i prawdopodobnie będzie miał pewne niespodzianki w miarę rozwoju historii. Ale w tym momencie bitwy, spotkania i NPC są nieco monotonne i powtarzalne. Ponadto ogromna liczba obiektów, statystyk i modyfikatorów w zespole oraz ataków sprawia, że masz zawroty głowy, myśląc o tym wszystkim. Ale to tylko odosobnione odczucia, że prawdziwe mocne strony gry powinny być w stanie zabłysnąć poza nimi. Xenoblade Chronicles 3 całkowicie mnie wciągnął i nie mogę się doczekać, aby móc jak najszybciej opowiedzieć ci szczegółowo wszystkie szczegóły.