X-Out: Resurfaced

Dlaczego ryby są tak złe? Pierwotnie wydana na Commodore 64 w 1989 roku, X-Out była strzelanką wypełnioną różnymi morskimi stworzeniami, potworami i statkami, które obudziły się po złej stronie łóżka. To był bardzo trudny mecz, szczególnie dla początkujących, gdzie jedno trafienie mogło oznaczać koniec gry i powrót na pierwszy poziom. Ten trudny poziom wyzwania pozostaje w remake'u o nazwie X-Out: Resurfaced opracowanym przez Germana Kritzelkratz 3000.

Grafika została dobrze dopracowana, choć nadal przypomina styl z 1989 roku. Wyobrażam sobie, że tak właśnie wyglądała ta gra w naszych głowach, kiedy graliśmy w nią i podobne tytuły w tamtych czasach. Twórcy powiedzieli również wcześniej, że ich celem było zachowanie pikselowego wyglądu z oryginału, jednak bez względu na to, jak dobry jest wygląd, może to być również największa słabość gry. Paleta kolorów to... Powiedzmy... Ponury, tak jak prawdopodobnie znajduje się głęboko w oceanie. Kolory mają tendencję do zlewania się ze sobą i sprawiając, że różne przeszkody nie wyróżniają się wystarczająco z tła. W większości przypadków umierałem, a było to wiele razy, od zderzenia z otoczeniem, a nie od pocisków. Różnica polega na tym, że pociski lub wpadnięcie na wrogów zabiera ci kawałek paska zdrowia, podczas gdy zderzenie ze skałą oznacza natychmiastową śmierć. Kiedy muszę śledzić wrogów, pociski, sterowanie, aby ich ominąć, łatwo przeoczyć drobną przeszkodę w tym samym kolorze co tło.

Ponadto w grze nie ma systemu zapisu, więc jeśli zginiesz na przykład na trzecim poziomie, zostaniesz odesłany z powrotem na początek pierwszego poziomu z usuniętymi wszystkimi ulepszeniami. Przed każdym poziomem możesz kupić nowe pojazdy i dodać do nich różne bronie, przy czym pełnią one również rolę twoich żyć w grze. Jeśli masz tylko jeden statek, pożegnaj się, gdy zatonie. Jeśli zbudowałeś flotę składającą się z czterech statków, to właśnie tyle masz żyć. Zawsze trzeba balansować między tym, ile statków kupić, a tym, ile sprzętu je wyposażyć, ponieważ każdy statek kosztuje określoną kwotę, a każda broń, tarcza itp. również kosztuje. Część personalizacji to jeden z najmocniejszych aspektów gry, w którym można dostosować sposób, w jaki chcesz grać. Można to zrobić, kupując jedną z trzech wstępnie utworzonych opcji (nowość w tej wersji) statków lub budując własne. To twój wybór, czy chcesz przejść do pełnej ofensywy z wieloma opcjami obrażeń, czy trochę bardziej defensywnie z radarem.

System ten sprawia również, że pierwsze wyprawy stają się większym wyzwaniem. Twój wynik z jednego poziomu jest dodawany jako pieniądze na następny, więc jeśli zgromadzisz dużo punktów, możesz stworzyć naprawdę niebezpieczne statki. Zawsze zaczynasz pierwszy poziom z bardzo małymi pieniędzmi, co zapewnia tylko podstawową maszynę, w której możesz wybierać między czterema różnymi modelami, gdzie jedyną różnicą jest wygląd, cena, a te droższe mogą mieć więcej broni (od trzech z najtańszą do dziesięciu z najdroższym rzemiosłem).

Jeśli chodzi o mechanikę gry, gry z końca lat 80. zazwyczaj nie są czymś, co rewolucjonizuje świat gier w latach 2020. Broń główna jest strzelana w sposób ciągły poprzez przytrzymanie przycisku R2/RT, podczas gdy istnieje broń krótka, która jest strzelana automatycznie lub po naciśnięciu przycisku. Potem jest klasyczny ruch, w górę i w dół, tu i tam i tak dalej. Na joysticku Commodore 64 nie było zbyt wiele miejsca na nic więcej.

Podczas gdy mechanice przydałaby się większa różnorodność, tego samego nie można powiedzieć o muzyce. Do wyboru są trzy różne wersje: klasyczna (wersja na Amigę), nowa (remiks klasycznych bitów, a także cztery zupełnie nowe utwory Chrisa Hülsbecka) oraz muzyka Commodore 64. Zalecany jest każdy z dwóch pierwszych, ale może być konieczne obniżenie poziomu efektów dźwiękowych, ponieważ są one ustawione zbyt wysoko w porównaniu z muzyką.

Kontynuując klasyczny motyw, możliwe jest odblokowanie kodów. Po śmierci kilka (i mam na myśli wiele) razy, zostajesz potraktowany kodem, który usuwa obrażenia od kolizji z otoczeniem, prowadząc do większości zgonów w grze. Sześć kodów jest dostępnych do odblokowania, co znacznie ułatwia grę, ale także wyłącza możliwość odblokowania Trophies /Achievements, jeśli chcesz je zbierać.

X-Out: Resurfaced jest wierny oryginałowi pod wieloma względami, zarówno dobrymi, jak i złymi, i robi to, czego można oczekiwać od remake'u tego typu gry. Mechanika gry nie powali na kolana, ale jest to klasyczna, trudna strzelanka, która nie pozostawi fanów gatunku niezadowolonych.