Pierwsze wrażenia z Citadelum: Kciuk w górę czy kciuk w dół?

Pamiętam, jak nie tak dawno temu czytałem artykuł, w którym napisano, że ludzie myślą o Cesarstwie Rzymskim prawie codziennie. Nie jestem pewna, czy skłaniam się aż tak daleko, ale w pewnym sensie mogę się z tym utożsamić, chociaż nadal nie do końca rozumiem dlaczego. Czy dzieje się tak z powodu ciągłego przepływu filmów, seriali i gier wideo opartych na nim? A może media istnieją, bo myślimy o nich na co dzień? Co było pierwsze, jajko czy kura? A co ważniejsze, dlaczego miałbym się tak bardzo przejmować kolejną grą spośród wielu, wielu innych o tych facetach w togach i sandałach? Co wyróżnia ten model?

Moje pierwsze zetknięcie z grą strategiczną, odkąd sięgam pamięcią, miało miejsce w Dragons of Atlantis na Facebooku. Czy ktoś pamięta tamtą epokę? Nie pamiętam zbyt wiele, ale pamiętam wyraźnie, jak dziecko, którym wtedy byłem, było zafascynowane ideą budowania i zarządzania własnym imperium, angażowania się w bitwy i podbijania wszystkiego na swojej drodze. Trzeba przyznać, że nie była to najlepsza gra, ale to właśnie ona naprawdę mnie wciągnęła. To był ciężki cios, gdy został usunięty z platformy i od tego czasu miałem problem ze znalezieniem tytułów strategicznych, które mogłyby mnie urzeknąć tak bardzo, jak ta pierwsza miłość (a próbowałem ich całkiem sporo). Tym razem dałem szansę demo Citadelum, a dziś jestem tutaj, aby podzielić się moimi wrażeniami na jego temat.

We wczesnej fazie dema, dostępnego na Steamie, od razu wyczuwa się, że zespół deweloperski skrupulatnie pracował nad uchwyceniem istoty epoki Cesarstwa Rzymskiego. Od samego początku Citadelum zachwyca szczegółowym ustawieniem. Mechanika budowy jest zróżnicowana, od budowania domów po zarządzanie podstawowymi zasobami, takimi jak woda i żywność, za pomocą akweduktów i farm. Dbałość o szczegóły historyczne jest niezwykła, przypomina klasyczne gry strategiczne, ale osadzona jest w znacznie bardziej konkretnym kontekście.

Pierwsza misja polega na dotarciu do populacji 35 plebejuszy, wysłaniu do Rzymu 75 jednostek kamienia i stworzeniu szlaku handlowego z miastem Vettona. To, co najbardziej przykuło moją uwagę, to włączenie bogów, co moim zdaniem jest świetnym posunięciem, aby wyróżnić się na tle konkurencji. Jednak w wersji demonstracyjnej nie byłem w stanie szczegółowo zapoznać się z tą funkcją. Muszę również wspomnieć, że pod pewnymi względami wiele aspektów gry przypominało mi Dragons of Atlantis: nawet bogowie i sposób, w jaki wchodzisz z nimi w interakcje (chociaż nie mogłem tego doświadczyć z pierwszej ręki), ale oczywiście zastępowanie smoków bóstwami z rzymskiego panteonu.

W tej wczesnej wersji jedną rzeczą, którą bym skrytykował, jest to, że niektóre budynki, takie jak remiza strażacka, powinny mieć większy promień oddziaływania. W przeciwnym razie skończysz na bananach z tak dużą ilością budynków tylko po to, by ugasić prosty pożar. Wydaje mi się, że powiedzenie "Nie od razu Rzym zbudowano" potraktowali tu trochę zbyt dosłownie. Oczywiście! Zwłaszcza, gdy co jakiś czas się pali! Po tylu pożarach dosłownie kończysz bawiąc się, podczas gdy Rzym płonie (a ja odmawiam użycia tutaj mema Nero Burning Rom).

Nie wiem, jak potoczy się pełna wersja gry, ale demo Citadelum oferuje bogatą różnorodność mechanik. Spróbuj, a zobaczysz. W ciągu godziny, którą spędziłem, oprócz podstawowej budowy i zarządzania, możesz doświadczyć innych funkcji, takich jak eksploracja mapy, tworzenie szlaków handlowych, zarządzanie podatkami oraz nadzorowanie zdrowia i rozrywki ludności. Dodatkowo, wraz z włączeniem elementów mitologicznych do pełnej wersji, wierzę, że będziemy mieli ciekawą dodatkową warstwę strategii. I choć demo to tylko mały przedsmak tego, co ma nadejść, Citadelum już wskazuje na jego potencjał. Ponadto perspektywa przyszłych aktualizacji z ulepszeniami i poprawkami zwiększa moje oczekiwanie na ostateczną wersję.

I nie chodzi tylko o to, że Citadelum przywołuje klasykę gatunku budowania miast; Podnosi poziom koncepcji, po mistrzowsku integrując historię i mitologię. Nie sądzę, aby była to gra, która przypadnie do gustu wszystkim entuzjastom strategii, a raczej tym, którzy są konkretnie zainteresowani tym okresem. Chociaż, jak wspomniałem wcześniej, wydaje się, że jest ich całkiem sporo. Przypuszczam, że gdy jedne drzwi się zamykają, otwierają się kolejne.

Uważam jednak, że głównym wyzwaniem, przed którym może stanąć gra, jest jej bezpośrednia konkurencja. W porównaniu z innymi tytułami z tego gatunku skupiającymi się na starożytnym Rzymie, takimi jak Caesar czy Grand Ages: Rome, Citadelum wyróżnia się naciskiem na mitologię i skrupulatną reprezentacją historyczną. Jednak dla entuzjastów czystej strategii gry takie jak Total War: Rome II oferują bardziej skoncentrowane doświadczenie na taktyce wojskowej i zarządzaniu imperiami na dużą skalę.

Nie możemy wydać ostatecznego osądu, dopóki dokładnie nie zagramy w pełny tytuł, ale na razie sprawia to wrażenie, że jeśli twoim głównym zainteresowaniem jest rozbudowana i złożona strategia, prawdopodobnie istnieją bardziej dedykowane alternatywy, takie jak Total War: Rome II, które oferują większy nacisk na aspekty strategiczne i taktyczne. Uważam jednak, że Citadelum wyłania się jako doskonały wybór w określonej niszy - zabawny i dostępny, zwłaszcza jako punkt wyjścia dla tych, którzy chcą zanurzyć się w grach strategicznych osadzonych w tej epoce. Dzieje się tak dzięki szerokiemu wachlarzowi możliwości rozgrywki, wciągającej scenerii i integracji elementów mitologicznych. Wszystko sprowadza się do osobistych preferencji. W końcu bez względu na to, co wybierzesz, wszystkie drogi prowadzą do Rzymu.