After Life - sezon 3

Po trzech sezonach i niezliczonych szokujących, ale przezabawnych żartach popularny serial komediowy After Life w reżyserii komika Ricky'ego Gervaisa wreszcie dobiegł końca. Uważany za najchętniej oglądany brytyjski program komediowy dekady, dotarłszy do 100 milionów widzów na Netflix (według Gervaisa), serial podążał za wdowcem Tonym Johnsonem, który zmagał się z kontynuowaniem swojego życia po tragicznej śmierci jego żony. Jest to seria osobista i niewielka w miejscu i naturze, ale poruszająca wszelkiego rodzaju trudne tematy, w tym śmierć, samobójstwo, samotność i wiele innych, i robi to z charakterystycznym, niezachwianym komediowym talentem Gervaisa, aby zapewnić serial, który jest równie zabawny i trochę sadystyczny, co emocjonalny i podnoszący na duchu.

Po obejrzeniu tej ostatniej serii jestem trochę skonfliktowany. Trzeci sezon After Life ma nie tylko jedne z najtrudniejszych scen, jakie oglądałem od dłuższego czasu, ale jest równoważony przez niektóre historie, które zostały opakowane w sposób, który wydaje się być pospieszny i dość nieinspirowany. Patrząc najpierw na pozytywną stronę, Gervais po raz kolejny niesamowicie dobrze poradził sobie z ekranowymi pokazami Tony'ego. Ta postać wydaje się być ucieleśnieniem komika, ponieważ jest on niefiltrowany i używa przekleństw w niektórych najbardziej kreatywnych metodach, aby dostarczać bezcennych, ale przeważnie wulgarnych żartów, które albo sprawią, że zaniemówisz, albo udusisz się ze śmiechu. Jednak aby uczłowieczyć postać i podkreślić sytuację, w której się znajduje, Gervais umieszcza Tony'ego w różnych emocjonalnie złożonych scenariuszach, takich jak wizyta w dziecięcym hospicjum, gdzie spotyka młodego chłopca, który wywraca do góry nogami jego pogląd na świat. Wszystko po to, by wydobyć życzliwą wewnętrzną naturę postaci.

Ten wysiłek narracyjny można zobaczyć również w kilku innych postaciach. Kath (Diane Morgan) jest bardzo skoncentrowana, ponieważ akceptuje swoją samotność i zmaga się z nią w świecie, który wydaje się nie rozumieć, przez co przechodzi. Podobnie, Emma (Ashley Jensen) spędza sezon na pogodzeniu się z tym, że ona i Tony nigdy nie staną się parą, ze względu na jego niezachwianą miłość do jego zmarłej żony, Lisy.

Jednocześnie istnieją aspekty tej serii, które po prostu nie chybiają celu. Pat, listonosz grany przez Joe Wilkinsona, przez cały sezon zmaga się z zaakceptowaniem, że jego dziewczyna Roxy nadal jest pracującą prostytutką, i chociaż charakter fabuły ma potencjał, fakt, że Roisin Conaty nie wraca, by przedstawić stronę Roxy, oznacza, że w łuku narracyjnym całkowicie brakuje głównej perspektywy, co powoduje, że brakuje mu jakiejkolwiek znaczącej treści. I w większości tak dzieli się sezon. Albo będziesz całkowicie pochłonięty i zabawiony z tym samym blaskiem, na którym After Life zbudował swoją sławę, albo stracisz zainteresowanie ze względu na nudne i nieistotne wątki, które są po prostu tam, aby dać każdej postaci pozory konkluzji.

Są nawet części serialu, które są naprawdę wymuszone. Bez wchodzenia w szczegóły, aby zapobiec spoilerom, ostatnia scena absolutnie nie zapewnia żadnej formy satysfakcjonującego zakończenia, mimo że ostatni odcinek jako całość jest wypełniony jednymi z najlepszych postaci, jakie widzieliśmy w historii serialu. Mając to na uwadze, trzeci sezon był najgorszy z powodu niespójności, która jest tak rażąco oczywista w każdym odcinku.

Mimo to trzeci sezon After Life jest nadal jednym z lepszych programów komediowych na Netflix do tej pory. W żadnym sensie nie jest idealny, ani nawet najlepszy. Jeśli już, to ten sezon mógł wykorzystać kolejne kilka minut w piekarniku, aby naprawdę rozwiązać swoje rażące problemy, ponieważ zasługiwał na to, by wyjść na ten sam poziom, od którego się zaczął. Mimo to, jeśli potrafisz poradzić sobie z jego niewiarygodnie prymitywnym i wulgarnym użyciem języka, to After Life pozostaje świetną, przezabawną, emocjonalną kolejką górską, idealną do obejrzenia w całości w ciągu tygodnia.